Kfz.14

Gdy zaczynano prace projektowe nad lekkim pojazdem pancernym , rozważano również budowę na bazie tego samochodu , niewielkiego węzła łączności . Podyktowane to było potrzebą pola walki . Zadaniem kfz 13 było głównie rozpoznanie . Podczas rozpoznania, niezbędna była łączność z pozostałą częścią oddziału ( najczęściej było to na szczeblu pułku) . W ten sposób powstał lekki opancerzony samochód łączności pod nazwą Funkkraftwagen Kfz 14 . Zbudowany został na bazie Kfz 13. Modyfikacja polegała na tym ,że usunięto pewne elementy wyposażenia ( przede wszystkim obrotowe stanowisko strzelca karabinu maszynowego) ,zastępując je sprzętem łącznościowym . Charakterystyczną częścią kfz 14 , była składana antena poręczowa , która w wydatny sposób zwiększała zasięg radiostacji.

W czasie jazdy załogę stanowili :kierowca mechanik i radiotelegrafista .
Łączność nawiązywano w czasie postoju . W czasie pracy radiostacji obecny był dowódca oddziału rozpoznawczego , który wydawał rozkazy ,bądź informował swoich przełożonych o wynikach rozpoznania.

W początkowej fazie ( kompania polska) działań wojennych , w skład kompanii rozpoznawczej , wchodziły między innymi dwa Kfz 13 i jeden Kfz 14.

Widziano je również w składzie większych formacji

Kfz 14 był dość intensywnie wykorzystywany do szkolenia przyszłych radiotelegrafistów . Miało to również miejsce w trakcie trwania wojny , gdy kfz 14 podobnie jak Kfz 13 , zostały przekazane różnego rodzaju ośrodkom szkolenia Wehrmachtu.

Przechodziły również różne testy poligonowe

Również Francja była światkiem działań z udziałem tego wozu łączności

Nie obywało się bez strat

Na pojazdach tych podobnie jak na Kfz 13 , namalowane były różne znaki taktyczne i symbole . Często spotykane były również nazwy własne samochodów.

Bardzo ważnym elementem była składana antena poręczowa

Oprócz radiostacji i anteny poręczowej , na wyposażeniu Kfz 14 były również różnego rodzaju tyczki łącznościowe

Wnętrze wozu radiowego Kfz 14 – strona prawa

a – zasobnik na 12 rakiet sygnałowych
b – podręczna skrzynka mechanika kierowcy
c – zasobnik na 4 świece dymne
d – siedzenie radiotelegrafisty
e –
f –
g – antena poręczowa(ramowa)
h – podstawa anteny poręczowej
i – zasobnik na chlebak
j – zasobnik na mapy
k – chlebak radiotelegrafisty
l – zaczep do mocowania pistoletu maszynowego
ł – pistolet maszynowy MP 28
m -pistolet sygnałowy Leuchtpistole

Wnętrze wozu radiowego Kfz 14 – strona lewa


a – fotel radiotelegrafisty
b – zasobnik na 4 świece dymne
c – szperacz
d – chorągiewki sygnałowe
e – chlebak kierowcy
f –
g –
h –
i – pasy mocujące radiostację w czasie jazdy